odszkodowania się jej zachciało, że furę jej zalało w Ostródzie.

Była piękna i to bardzo. szkoda że teraz tak usilnie stawia na naturalność i nie zadba o siebie troszkę - myślę o fryzurze, jakimś makijażu, i dlaczego nosi siwą czuprynę?

Moim zdaniem miała całkiem przeciętną urodę. Tzn, w jej wyglądzie absolutnie nic mnie nie urzeka, jest dość...typowy. Z jej pokolenia znam dużo aktorek, które faktycznie były śliczne. dziwię się dlaczego ludzie zachwycają się urodą Braunek z jej lat młodości.

W tym domu nad rozlewiskiem mogliby ją trochę umalować, może by tak nie straszyła. Szkoda im na nią kosmetyków, czy co?

wygląda strasznie, jak potwór

Rzeczywiście, to bardzo dziwne... Była piękna, młoda, teraz jest stara i już nie taka ładna.
Ludzie, o czym Wy piszecie? :)

No, jak to o czym - przecież sama w swojej wypowiedzi napisałaś o czym.

PS. Ładny awatar, tzn. osoba na nim widniejąca ;-)

Nigdy mi się nie podobała...

Dziwne... Przecież powinna wyglądać równie młodo i gładko jak przed 40-stu laty. Tak starzeją się prawdziwe kobiety: bez operacji plastycznych, tony makijażu, sukienek mini i mnóstwa innych "ulepszeń" urody.

ani ładna, ani zdolna. ani wtedy, ani teraz.

Bardzo odkrywcze- była ładna jakieś 30 lat temu, a teraz się POSTARZAŁA. Dziwne, inni ludzie nie zmieniają się w ciągu 30 lat. Postarzała się z godnością, bez naciągania u chirurgów itd.

Choć moze za czasów Potopu była ładna to teraz ładną nie jest. A aktorką dobrą i zdolną nie była dla mnie nigdy - ani za czasów Oleńki, ani współcześnie.

Ale w "Polowaniu na muchy" zagrała fajnie, wyglądała uroczo i sprawiała wrażenie, że świetnie się tam bawi. Śmiesznie szczerzyła ładne zęby i nosiła okulary upodabniające ją do muchy.

Oj piękna była w tym filmie. :)

A ja ją wolę teraz. W "Potopie" grała straszną kukłę, zresztą ta postać, jak każda kobieta u Sienkiewicza, była mało wyrazista. Cóż, ozdoba bohatera, prawdziwego mężczyzny. Braunek jako Oleńka w ogóle mnie do siebie nie przekonywała. Teraz to co innego. Jest piękna właśnie tym wewnętrznym pięknem, wyciszeniem, pogodzeniem się z upływającym czasem, tym, że nikogo nie udaje, bo nie musi. Nie musi być umalowana, wyfryzowana, żeby być fajną babką. Chciałabym mieć ten spokój i piękno w sobie za dwadzieścia, trzydzieści czy czterdzieści lat... Może to taka natura, a może wpływ buddyzmu. W każdym razie to wpływa na postaci, które gra. I gra fajnie. Wreszcie te jej bohaterki są strawne i budzą sympatię.

a ja ją wolę za młodu bo w młodości była ładna, a teraz może ładnie się postarzała ale jej fryzura to jak u czarownicy tylko miotły jej brakuje

Cóż... Trochę już przeżyłam i raczej nie oceniam ludzi po wyglądzie "ładny - nieładny". Cenię to piękno, które bije z wnętrza: ciepło, dobroć, życzliwość. To nie ma nic wspólnego z urodą zewnętrzną, ale ja właśnie tak oceniam ludzi. Piękna buzia czy przystojny facet to dla mnie za mało, jeśli nie ma to przełożenia na wnętrze. A czarownice, a raczej wiedźmy, cenię ogromnie. Za wiedzę (stąd pochodzenie słowa: "wiedźma"), tajemniczość, mądrość życiową i siłę ducha.

Radość w oczach ma uroczą i dziecięcą. Pisanie o kobiecie w jej wieku, że się postarzała jest pleonazmem.